قانعی زاده

زینب! برخیز که هنوز، کاروان کربلا چشم به دستان نوازشگر تو دوخته است برخیز.

برخیز! که هنوز این خاک سوخته، خنکای نسیم نگاه تو را می طلبند … و این صحرای تشنه، محتاج

شبنمی از چشمان‏توست که بهدست مبارکت بگل بنشیند .

هنوز بر فراز بلندای نیزه‏ها، نام مقدس تو، فریاد می‏شود و پیکرهای خون آلود، قیام تو را چشم در راهست…

هنوز گهواره کودکان، تلنگر دستان تو را می‏طلبد و گلدسته‏ ها اذان یاد تو را زمزمه می‏کند و به گوش می رسد.

هنوز پشت همه پندارهای سرخ، پشت همه زمان‏های کبود، پشت همه پیشانی‏های شکسته، پشت همه

زخم‏های شکوفا، خیال تو می‏وزد و هنوز زمین پس از سال‏ها، معجزه‏ی پیامبر گونه‏ات را در شام فراموش

نکرده است… آه امان از  دل پرزخونت…

منبع:خودم